De Galapagoseilanden: Dag 11 tot 18, de Sulidae

Onze trip naar de Galapagoseilanden zit er op.

Het was vorige week donderdag eerst en vooral afwachten wie onze medereizigers zouden worden die ons zouden vergezellen op de boot, de Sulidae. Wat we vooral niet wouden, was dat we terecht zouden komen in een groep oppervlakkige Amerikanen.

We ontmoetten onze gids Raul op de luchthaven en een voor een kwamen de anderen aan. We zouden met 2 Duitsers, 2 Tsjechen, een Amerikaanse, een Israëlische en 2 Britten gedurende 8 dagen de Galapagos verkennen.

Al snel gingen we aan boord van het schip. Raul gaf aan dat de Sulidae een heel speciale boot was. Het ging om een soort priatenschip van meer dan 100 jaar oud dat erg opviel tussen de andere nieuwere yachten. Telkens we een andere schip passeerden, werd onze boot dan ook veelvuldig gefotograffeerd.

Het verblijf op het schip viel ook erg in de smaak. Voor de 10 gasten was er 7 man personeel. Elk van hen had een specifieke taak en was erg behulpzaam voor de bezoekers. De kok deed erg zijn best om ons 3 keer per dag een erg goede maaltijd voor te schotelen. Ook voor Elke werd een inspanning gedaan. Bovendien was de sfeer in de groep optimaal. Iedereen gaf elkaar voldoende ruimte en we waren erg gefascineerd over de talrijke reisverhalen van onze medereizigers. We waren de enigen die slechts 3 weken zouden reizen. De meesten waren voor meerdere maanden of zelfs een jaar onderweg (dit geeft weer nieuwe ideeën voor later ...)

8 dagen op de boot was echter voldoende lang. De kajuiten waarin we sliepen waren immers erg klein. Er was juist voldoende plaats voor een bed en we hadden een kleine badkamer die eigenlijk enkel een toilet was met een sproeier om te douchen (dit gebeurde al zittend op het toilet). Ook kwam er een onaangename geur uit de buizen, waardoor we het luik 's nachts moesten openlaten. In de nacht werd er echter voornamelijk gevaren. Dat ging er vaak woelig aan toe waardoor er water over boord in onze kajuit binnenkwam. Na de eerst nacht hadden zowel Elke als ik pillen nodig tegen zeeziekte. De volgende nachten verliepen eveneens onrusig (we werden tot 5 keer per nacht wakker). Dit alles is echter slechts een voetnoot in het verhaal. De Galapagoseilanden zelf zou immers onvergetelijk worden ¡¡¡