Dag 2: Busrit naar Latacunga

Deze morgen opgestaan om 6 uur. Vroeg opstaan is handig. We kunnen dan nog min of meer het ritme aanhouden van België (is daar dan 1 uur 's middags. Bovendien moeten we steeds voor het donker een nieuwe slaapplaats vinden en rond 19 uur is het al zo goed als nacht.

De busrit naar Latacunga is goed verlopen. We staken de Sierra over, tussen de bergen. De mensen zijn er vrij arm en leven in iets wat meer op koten lijkt dan op huizen (zie foto's). Op de bus enkel plaatselijke Ecuadorianen. Voor 2 Dollar kan je 3 uur reizen.

Voor Elke was het echter minder leuk. Gedurende 2 uur werd op een tv'tje voor vermaak gezorgd door een langspeelfilm te tonen over het plaatselijke stierengevecht. 2 uur lang mensen die aan staarten van de beestjes trokken of er over trachtten te springen. De Ecuadorianen vonden het alvast erg grappig. Karel mocht niet meelachen... Gelukkig was het landschap erg de moeite.

Latacunga is echt wel een andere wereld. Het staat er vol kraampjes waar mensen hun plaatselijke etenswaren (vlees) of textiel trachten kwijt te geraken.

Nu gaan we op zoek naar een Hostal die opengehouden wordt door een Nederlandstalige vrouw. We gaan trachten onze zware rugzakken daar achter te laten en met een kleinere rugzak de Quilotoa loop aan te vangen. Deze ronde gaat door het plaatselijke Ecuador. We zullen er overnachten bij de lokale bevolking. Het zal douchen worden met koud water.

Het grootste probleem bij de Quilotoa loop zal het vervoer worden. Er zijn nauwelijks bussen (enkel 1 om 3 uur en 4 uur 's morgens). Gelukkig kan je ook mee met de plaatselijke melkkar die om 7 uur passeert.

Geen nieuwe berichten te verwachten de komende 2-3 dagen dus...